Пілігрымка Жодзіна – Будслаў
Сонца ў спіны прыпякае,
Пілігрымка запявае.
Хор пакуль яшчэ няскладны,
Хоць салісты вельмі ладны.
Як гадзінкі загучалі –
Мы Марыю праслаўлялі.
Памаліліся ружанец,
І пад песні пайшоў танец.
Кіламетраў не лічылі –
Бо мы Бога ўсе хвалілі.
Сонца ногі нам цалуе,
Твар і рукі – ўсё мілуе,
Як каханак дабрадзейны,
Мілы, добры, ненадзейны.
Мазалёў не чуюць ногі
Ад удзячнае дарогі.
Стомай душы не змарылі,
Часткі ж цела толькі нылі.
Шлях цяжкі прайшлі к Лагойску,
Бо былі мы ў Божым войску.
Дзякуй, Божа, за дарогу,
Песні, радасць і знямогу.
04.07.12
Так есці смачна!
Вялікі дзякуй за частунак!
За сытны стол, за паратунак
Ад сонца, стомы і знямогі,
К сталу ляцелі самі ногі.
Хапалі рукі бутэрброды
Каўбасна-булачнай пароды.
А шчаўевы той халаднік
Ва ўсё нутро бягом пранік,
Ды бульба ў рот за ім ляцела
І насычала ў стоме цела.
А “Графскія разваліны”
Запоўнілі прагаліны
Ў беспамерным жываце,
А тут кампот яшчэ цячэ!
Так есці смачна мо й няможна…
О, уратуй, Вялікі Божа!
А нам яшчэ ісці, мадзецца,
А можа ўсё і ўтрсецца?
Вялікі Божа, не пакінь
Вось гэтых шчодрых гаспадынь!
Гаспадыням з вёскі Карані. 04.07.12
*** *** ***
Калі стаміліся ў дарозе,
Цягнулі ногі ў знямозе,
Дык песня з скокамі была
І так усіх нас завяла:
Скакалі, з д’яблам вялі бой,
І кожны быў тады сабой.
Пратрэслі цела і душу,
Нібы займаліся “ушу”.
І твары свецяцца ўсмешкай
І ўжо ляцім усё тым жа пешкам.
04.07.12
Прыпеўкі
Наша Злата-Залацінка
Ну й вясёлая дзяўчынка!
І спявае, і танцуе –
Вельмі Езуса мілуе.
Дзіма з чорнымі вачыма
Пажадаў на сенавал,
Вельмі горача маліўся,
Мо зграшыў – і Бог не даў!
Як з Хатаевіч мы выйшлі,
то не ўсе пакрочылі:
Пад Пушчанкаю стаялі –
Смачны стол ўбачылі.
Па даўгінаўскай шашы
Ішлі Олі мурашы.
Ціха-ціха пешадрала,
Як рванулі – закрычалі
Пра Марыю заспявалі,
Падпявалі ўсе прыпеў.
Пеў Віталій ад душы
Добда, што не ўначы.
Жарты сыпаліся з рога
Пра святарства і пра Бога.
Перамог айцец Міхал,
Бо сам Бог дапамагаў.
Як гадзінкі ўсе спявалі,
Хор мужчынскі ўсцяж гучаў,
І зайдросцілі жанчыны:
Бог той сілы ім не даў.
Ля Пушчанкі адпачынак
Толькі тры хвіліначкі.
Праўда, з гакам, ў пілігрымаў
Пацяклі аж сліначкі.
Пушчанка 05.07.12
Усмешкі
Ну, што за людзі пілігрымы?
Смыляць мазолі, сонца свеціць.
Ну, хоць бы ўсхліп які адзіны,
Ды не – Адны ўсмешкі квецяць
Прыселі, крыху адпачылі,
Чуць пастагналі і ўсталі.
Ад плецакоў хоць плечы нылі,
Ды зноў усмешкі расцвіталі.
Хоць сонца паліць, як ў пустыні,
І крок за крокам мераць шлях,
Ідуць у Будслаў пілігрымы,
І смех вясёлкавы ў вачах.
Парваўся тапаць, бант згубіўся,
І смага мучыла не раз –
Ён ўсміхацца не стаміўся:
Быў з Богам пілігрым шточас.
05.07.12
*** *** ***
А сонца паліла без меры,
І я папрасіла па веры:
Не трэба так моцна пячы,
Спрабуй хоць на міг уцячы!
Прашу я, прашу цябе шчыра,
Ну, сонейка, мілае, шырай
Абдымкі свае іншым дай,
А путнікаў нас ахавай.
Пачула! Во цуда! О Божа!
Усё ты на свеце можаш.
Паселі мы есці ў Крайску
Ў садзе, у цянёк гэты райскі
І як сталі ўсе сілкавацца,
Дык чорныя хмары збірацца
Ў статкі вакол пачалі
І гром за сабой валаклі.
Сяджу і прашу Пана Бога,
Каб дождж не пайшоў ні на кога.
І ён зноў прашэнне пачуў –
І ад дажджу захінуў.
Пачуў! Во цуда! О Божа!
Усё ты на свеце можаш.
05.07.12 Чакур Яўгенія